Νήπια ανάσα του ήλιου

19..

Νήπια ανάσα του ήλιου,
Πρωινή θεϊκή αχτίδα που μες την μέρα άγουρη όταν σκάει
Γίνεται μια διαμαντική και εξουσίας πάχνη πάνω απ’ όλα
Και αρχίζει με υπεροψία να μιλάει..

Πουλιά ζητούνε έναν νεφεληγερέτη
Θεό να τα φυλάει.

Τα δέντρα
Ξαίνουν το νήμα του γλαυκού ανέμου
Κι ανάβουν μια ελληνική αλφαβήτα με νεράιδες
Που περιφέρονται τριγύρω ερχόμενες απ’ την αιώνια νύχτα.

Ένα λυρικό ψιχάλισμα, ένα ποίημα
Πραότητας που ελαφροπατάει
Πάνω στην γη του ανθισμένου κάμπου.

Φτάνουν τα λόγια
Ερωτικά καυτά αισθήματα..
22.3.2009 Κομοτηνή..