...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

29 Ιανουαρίου 2010

ΣΚΗΝΙΚΟ.

ΣΚΗΝΙΚΟ.

Κάνει πόρτες το φεγγάρι..
Τα άστρα δηλώνουν μετάνοια..
Στριφογυρίζω ουρλιάζοντας μες τις κολασμένες πολιτείες
Αγέρωχες με το βράδιασμα.
Τα θανάσιμα δευτερόλεπτα
Αγγίζουν την ψυχή μου που πονεί.

Κατόπιν αυτός ο καιρός προχωρώντας σε αποκαλύψεις.
Μαθαίνω τα πραγμένα μου αναμάρτητα.
Μέσα μου δένει σπόρος υπεροχής.
Η σιγή πλησιάζει αθόρυβα
(Όπως είναι πρέπον)
Και εγκυμονεί σαν κίνδυνο κακίας..

Κρύβεται ο υπερόπτης φονιάς πίσω από σμικρυνμένο δάχτυλο.
Τηλεσκόπια κοιτάζουν στο βάθος του ορίζοντα,
Αναγνωρίζουν ένα θεάρεστο χέρι
Που αφανίζει τις ρυτίδες τ’ ουρανού.

Είμαι δω..
Νομίζοντας θ’ αναστήσω την ανάμνηση!

2.4.1982

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου