ΣΚΗΝΙΚΟ.

ΣΚΗΝΙΚΟ.

Κάνει πόρτες το φεγγάρι..
Τα άστρα δηλώνουν μετάνοια..
Στριφογυρίζω ουρλιάζοντας μες τις κολασμένες πολιτείες
Αγέρωχες με το βράδιασμα.
Τα θανάσιμα δευτερόλεπτα
Αγγίζουν την ψυχή μου που πονεί.

Κατόπιν αυτός ο καιρός προχωρώντας σε αποκαλύψεις.
Μαθαίνω τα πραγμένα μου αναμάρτητα.
Μέσα μου δένει σπόρος υπεροχής.
Η σιγή πλησιάζει αθόρυβα
(Όπως είναι πρέπον)
Και εγκυμονεί σαν κίνδυνο κακίας..

Κρύβεται ο υπερόπτης φονιάς πίσω από σμικρυνμένο δάχτυλο.
Τηλεσκόπια κοιτάζουν στο βάθος του ορίζοντα,
Αναγνωρίζουν ένα θεάρεστο χέρι
Που αφανίζει τις ρυτίδες τ’ ουρανού.

Είμαι δω..
Νομίζοντας θ’ αναστήσω την ανάμνηση!

2.4.1982