ΟΙ ΤΥΦΛΟΙ..

ΟΙ ΤΥΦΛΟΙ..

Οι τυφλοί δεν έχουν μάτια καταέξω, οι τυφλοί κοιτούν καταμέσα
Βλέποντας ίσως τον φύλακά τους άγγελο γιατί
-Φορές-φορές- τους είδα να χαμογελάνε
Μ’ ένα γαλήνιο πρόσωπο, ζωγραφιά ευτυχισμένου.

Ψάχνουμε τη γλώσσα σαν μια σκάλα.
Κάθε της λέξη κι ένα σκαλοπάτι που ανεβάζει
Στην έκπληξη.

Δεν μπόρεσα ποτέ να ξεχωρίσω
Από πού ένας τυφλός μπαίνει μέσα σ’ ένα ποίημα!
Από ποια πόρτα
-Με χίλια μάτια τότε-
Ξέροντας όλες τις πόρτες που ακολουθούν
Ανοίγοντάς τες, βγαίνοντας
Σιγά-σιγά
Απ’ την άλλη μεριά
Χέρι το χέρι με τον ποιητή του
Στο μπαλκονάκι τ’ ουρανού!

22.8.1981