Ο ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ ΕΦΗΒΟΣ.

Ο ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ ΕΦΗΒΟΣ.

Ανιστόρησα το δράμα της ζωής από τις παιδικές μου κιόλας
ηλικίες.

Ποιος, ποιανού εγώ να βρω το χορικό;
Χορός αποκεφαλισμένων.
«Χωρατό η ζωή, χωρατό»
Ασπρομάλλα θεά ανατέλλει ξαφνικά η παρουσία της κορυφαία
Με λόγια «Ζωή, ζωούλα μου!
Τον τάιζα νέκταρ- βρέθηκε φαρμακωμένος!..»

Ο θαυμάσιος έφηβος..
Σκαρφαλώνει –δεν ξέρω, θέλοντάς το ή όχι-
Την πελώρια σκάλα της συνείδησης·
Κάθε τόσο
Σκοντάφτοντας στο επόμενο σκαλοπάτι..

«Φρονιμότερο αφού υπάρχει η μοναξιά
Ένα μαχαίρι δίκοπο
Για την θανάτωση της θλίψης.

Στις κακοκαιρίες..» λέει
«καθόμουνα ακούγοντας το βουητό της βροχής,
Πολύ δυνατά μες το μυαλό μου,
Υπήρχαν οι μελαγχολίες:
Φαρμακερές σφιχτές ζώνες ψυχής..»

Κι είναι η εποχή που η ζωή αξίζει
Έναν κάλπικο παρά. Αίσχη!
Αλίμονο αίσχη!
Ο κόσμος έδυσε στην πράξη του κρίματος.
Φθονερές ψυχές είπανε μέτρο την εκδίκηση, το φονικό
Οι πιστεύοντας εύκολα ξεγελάστηκαν.
Άφησαν το πιάνο της καλοσύνης
Να το κουρδίσουν οι κακίες-

Κι έγινε αυτή η μουσική!
Αυτός ο βίος!
Αυτή η απόγνωση!

Από τον λόγο της σιωπής θα ανατείλει η ποίηση
Σαν αγάπη λέω·
Θα δεχτεί ο ουρανός,
Μεσημέρι και θα αγιάσουν όλα..
Τεντώνοντας το σώμα του σαν
Σαΐτα του πόθου
Που θα βρει τον στόχο της!
Σίγουρα!

16.4.1982