...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

18 Αυγούστου 2014

Η οθόνη…






Βγήκα απ’ το ενύπνιο
κι όσο να πεις
μου αφιερώθηκε μία σιωπή της μεστής νύχτας.
Αποφασισμένος για όλα μου. Τα άστρα κρατώ
όπως να σπάει η ρίγανη μέσα στα δόντια μου
και να μοσχομυρίζει ο ουρανίσκος.
Μαχαίρι κοφτερό κι απόψε το φεγγάρι
ζει για να πλάθει τον άνεμο.
Η μνήμη μου δεν με απατά: ζητώ άλικα τριαντάφυλλα
όπως την μέρα
που έφυγες και ένας θάνατος
σώπασε όλες τις λέξεις που μπορούσα.
Το βιβλίο μου κρατά συντροφιά-
Ποίηση πάντα προ των πυλών·
κερδίζεται στην μοναξιά το αρχαίο σκαρί
που πλέει στα νερά της αισιοδοξίας.
Στην οθόνη η ταξιαρχία των εικόνων με πάει
μακρύτερα από μιας φαντασίας την διάψευση..



4 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

"Ποίηση πάντα προ των πυλών·
κερδίζεται στην μοναξιά το αρχαίο σκαρί που πλέει στα νερά
της αισιοδοξίας. ΣΠ "

Ελπίδα, Έστω και σημειωτόν.

Πάντα με την σκέψη μας,
Υιώτα
και Δημήτρης, ΝΥ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Να είσαστε καλά Υιώτα!
φιλιά!

Kate'sCakeBox είπε...

Ανάσα και δύναμη ψυχής και η ποίηση ''προ των πυλών''μια δροσιά ανέμελη μέσα στο μακρύ καυτό καλοκαιράκι..

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Kate'sCakeBox


Κυνηγάμε τις ανάσες γιατί είναι οι μόνοι χώροι που μπορεί ο εαυτός να λαχανιάζει μέσα στα χρώματα της ελευθερίας του-
Όλα πρέπει να αντέχουν στο ύπαιθρο, που έλεγε κάποιος- αλλιώς είναι ισχνά και άρρωστα.
Να είσαι καλά!


Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου