Μιλώ εγγαστρίμυθα…

Ίδια φορτώθηκε ψηφίδες η μέρα

Ο γαληνός μίσχος των φυτών επαναστάτησε

Κάτω απ’ την κάψα    η κυρτή σανίδα ξηλώθη-

κε   

     και το πεζό σταμνί κράτησε το νερό του με ποιητική δεξιοτεχνία.

Στο πέμπτο μπαλκόνι, την εβδόμη ώρα

Υπολογίζω κι όλα μου παν’ ασκόπως ξοδεμένα και ανυπολόγιστα.

Α ρε τι σημασία έδωσα στα ύποπτα και με προδώσανε οι τυχαιότητες!

Α ρε που το σημαίνον έγινε καπνός και εχάθη᾿..

Γυμναστική κάτω απ’ του ήλιου το σώμα..

Μυώνες της χαράς και πάλλονται κάτω απ’ το δέρμα της αντίθεσης-

Στην μέση ενός πουθενά που πολεμά τον άξεστο εαυτό μας.

Έχω καλή ιδέα για τα πάντα φαίνεται κι αυτό μου κάνει

Σε ευχαρίστηση να γυρίζω την πίκρα-

Μιλώ εγγαστρίμυθα μιλώ μες απ’ τον ύπνο των πραγμάτων κι όταν

Αυτά λιγοστεύουν και περισσότερο από πριν μου αξίζουνε..