Στρογγυλή Κυριακή..

Στον πρωινό ήλιο λικνίζονται κάτι λιανές σιλουέτες φυτών που ζουν με κομμένη ανάσα.

Και τα πουλιά που χαίρονται κάθε τιτίβισμα και κάθε όψη του φωτός.

Η πρωινή δροσιά, η ησυχία.

Η ευτυχία να καμαρώνεις πίσω από την τους δικούς σου ήλιους και τις δικές σου σκέψεις.

Γράφω μ’ ένα μολύβι κάτι

παράξενα πυροτεχνήματα.

Σ’ ένα κλωνάρι του ευκάλυπτου πετούν ξαναπετούν οι δεκοχτούρες και γελούν των σπουργιτιών οι λυρικές φωνούλες.

Φάσμα του πόθου και υπέροχη

στρογγυλή Κυριακή!