...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

3 Αυγούστου 2014

Της Κυριακής…





Στο αστείο που εξελίσσεται αφήνοντας την πόλη να χαμογελά
η Κυριακή τρέμει σαν ένα φως που με λεφτά δεν αγοράζεται
μόνο στις υποσχέσεις μένει
ανάμεσα στους συνδιαλεγόμενους.
Καυτό καλοκαίρι. Η μέρα ελεεί την μέρα. Παραδοξότητες.
Η διάφανη μαρέγκα του αέρα
περιχύνεται επάνω στων δέντρων το γλύκισμα. Λιγωτική.
Στιλπνά φύλλα αντιπαραβάλλουν την γυαλάδα τους με το γαλάζιο που οξύνεται.
Στην γη μυρμήγκια κουβαλάνε το βιολί των σπόρων που είναι να καρπίσουν.
Μια γάτα νιαουρίζει. Ένα σκυλί περνά
κάτω από την γέφυρα που μίκρυνε σαν τόξο που τεντώθηκε.
Στις μυροφόρες που σταμάτησαν μπροστά στης Παναγίας το εκκλησάκι 
η τύχη έδωσε
μάτια αγγέλων 
να καταλαβαίνουν από θαύμα..



2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Είναι άνθρωποι που κάθε μέρα την βιώνουν Κυριακή...
Συννεφιασμένη, ηλιόλουστη, γιορτινή έτσι κι αλλιώς..

Αφήνω μελωδία:
"Μια Κυριακή"

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Ε μάλλον όμως στις μέρες μας λίγο δύσκολο είναι να ζούμε στην αμεριμνησία μιας Κυριακής.
Αν υπάρχει και αμεριμνησία για κάποιον δηλαδή.
Μαύρισαν λίγο οι εποχές, βλέπεις.
Αλλά ας είμαστε πεισματικά αισιόδοξοι..
Ευχαριστώ πολύ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου