...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Αυγούστου 2014

Την Κυριακή στο πάρκο…





Γρατζουνισμένες λαμαρίνες, κυρτωμένα δέντρα, κι ο ήλιος με το καλυμμαύχι του.
Κάτω από τις φυστικιές ο αέρας, ξυπόλυτος, νουνεχής, άτονος.
Διαφάνεια δοκιμασμένη, εσώκοσμος των φυτών.
Μια μουσική διθυραμβική που τρέμει στο γαλάζιο πίνοντας
σαν σφουγγάρι την αντίρρηση που σπέρνει ο ουρανός.
Άνθρωποι ετερόκλητοι, άνθρωποι μελαψοί
Και λευκοί, λευκότεροι από την υποψία-
Σκηνοθετούν περί τα αυτά και πάλι όλα ίδια μένουν
Ζαλισμένα κάτω από την ζέστα και τα τετερίσματα των τζιτζικιών..






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου