Ο γκρεμός…

Ήμουν κουρασμένος αλλά

Κι ο ύπνος μετά με τυράννησε,

σαν ένας αέρας που ζήταγε από την μέρα χρέη παλιά.

Κρατούσα ένα μωρό· στα μάτια του

Έβλεπα τον αθώο κόσμο· κι όταν έκλαψε

Είδα την γη να στροβιλίζεται και να μικραίνει

Όπως ενός νομίσματος η κούφια θεωρία.

Το απόγευμα έφτασε. Ο ήλιος πήγαινε να βασιλέψει.

Είχα ποντάρει όλα μου στην μουσική και μια

Κούπα καφέ με έφτανε στην άλλη άκρη αυτού του κόσμου,

στο θερμό επεισόδιο

Ανάμεσα στο όνειρο και τον

Χρεοκοπημένο ξυπνημό μου, στο χείλος

Ενός αντιφατικού γκρεμού..