Ανάμεσα στα σκοτεινά, ξημερώνει ένα λουλούδι
φωτεινό.
Οι αέρηδες το περιπαίζουνε –εκείνο
Γελά και τραβά κατά την ανατολή.
Ο ήλιος που είναι ο άρχοντας
Των ψυχών, το σιγοντάρει. Το χρώμα του
Πλημμυρίζει την μέρα και ο ενικός του εαυτός
Γίνεται μια πληθυντική καλλιέπεια
που γεμίζει με μουσική τα δωμάτια του καλοκαιριού.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Εκει είσαι, Φίλε μου;
Χρόνια Πολλά για την Αυριανή Μέρα.
Να μου φιλήσεις το τρυφερούδι σας.
Φιλιά κι από τον Δημήτρη,
Υιώτα
σ' ευχαριστώ Πολύ Υιώτα!
Ευχές και για σας!
να είσαστε πάντα καλά!
Δημοσίευση σχολίου