Έρωτας…

Το ρούχο είναι τσιφλίκι του νοτιά και κατασπαράσσει

τις ουράνιες ανεμώνες

στο φιλί σου γαντζώθηκα  

ο έρωτας είναι ένας θρύλος

που τον φοβούνται οι δειλοί  

εσύ έλα πιάσε το άοκνο τιμόνι μου

και σκηνοθέτησε κατά τον ουρανό    εκτελώ υποψίες

και ξεπερνώ αντιφάσεις   μένω

στο σπίτι των ανέμων    με καψαλίζει

μια παθιασμένη φωτιά

εγώ να σε έχω κι εσύ να μου παραδίνεσαι

άΰλη μανιασμένη

ιέρεια σε μια λατρεία που δεν ξέρω κι ας προσηλυτίζομαι

σαμάνος και βραχμάνος στου κορμιού σου την τοπική

δαιδαλώδη διάλεκτο!