Ισραήλ, δολοφόνο φριχτό Ισραήλ…

Άραγε δεν ακούει η ανθρωπότητα; Η κραυγή

των αθώων σφηνώνεται μες τα κόκαλα των πεθαμένων

και τρίζει σαν μια πέτρα που ετοιμάζεται να αποκολληθεί.

Στο θέατρο αυτό των σκοτωμένων

άδικα, βλέπω τις πικραμένες μάνες

που ανήκουν στο αίμα, στο αθώο αίμα που χύνεται

για να μην έχει ο άνθρωπος στον πόλεμό του σταματημό.

Κάτω απ’ το βραχνό τσεμπέρι τους κοιμάται η αστραπή.

Στα μάγουλά τους τρέχει το δάκρυ. Δεν τους ανήκει κανένας ύπνος. Ακούν

τον βραχνά των παιδιών τους και προσεύχονται

οι δολοφόνοι να βρουν το μαχαίρι που πρέπει

σε τούτα τα λημέρια του πόνου και του άοσμου άδικου θανάτου.

 Ισραήλ, δολοφόνο φριχτό Ισραήλ…