Περιφερόμενος στο όνειρό μου…

Ο αέρας σκουντά τα μαλλιά σου. Ο Αύγουστος 
δένεται κόμπο περί εαυτόν. Όλα αξίζουνε.

Είναι η διάθεση που είναι καλή και όλα μαρτυρούν το ασήμι τους.

Κι εκείνο το φως που σου φάνηκε πολύ οικείο μες το πρωινό

άφησε τα πούπουλα των πουλιών να αιωρούνται

κάτω απ’ τις μουριές - μια όμορφη ώρα!

Με βήμα αργό και στην εβδόμη πρωινή αναμοχλεύοντας

την ιστορία πάλι και πάλι. Τα ίδια ίσως και ξανά τα ίδια.

Αλλά μένουν αναλλοίωτα μες τους αιώνες.

Σαν το καλό ποτάμι που ερχόταν δίπλα μου στην Βουλγαρία και άφριζε

αφήνοντας τα πάθη του κάπου μακριά και την υποταγή του.

Όλα με καλούν –σε τίποτα δεν θα αντισταθώ.

Στον απλωμένο ασβέστη που ξεντροπιάζει την υφή των πραγμάτων και στον δίκαιο ήλιο της αυτοκρατορίας.

Εγώ είμαι που σχηματίζω το όνομα ενός γλαυκού ουρανού

άσκοπα περιφερόμενος μες το γλυκό όνειρο μου..