Το μυστικό που σου ‘πα μην το μαρτυρήσεις…

Ουρανόθεν ποιός

σηκώθηκε πέρα απ’ τον ορίζοντα
για να χορέψει; Ποιός

ξεφύλλισε το γαλανό τετράδιο της λεύκας
και ανάμεσα

βρήκε τα ωδικά πουλιά να εμφυλιομαχούνε; Πότε

σηκώθηκε το κύμα της θαλάσσης λίγο
πάνω από το πιστευτό και τότε

η παραλία γυάλισε σαν όστρακο καλά

λειασμένο;

                 Πού ήσουν κυρά μου, στον μπαχτσέ
του Αυγούστου όταν

έτριζαν όλη νύχτα τα καρπούζια και οι τζίτζικες

βράχνιαζαν απ’ την ένταση του πάθους;

      Ένα βατράχι πήδηξε χαρούμενο μες τα νερά

Το φίδι κουλουριάστηκε σαν μαγεμένο

Στα μάτια του εντόμου όλα τα πρίσματα του φοβερού μικρόκοσμου

Επάνω στης ελιάς τα φύλλα όσο καλοκαίρι γίνεται να αποθησαυριστεί.

     Αν πας για την αλήθεια πίσω έρχομαι-

Ο κόσμος είναι αυτό που ξέρουμε κι αυτό που δεν μπορούμε-

Άναψε την φωτιά, ο ήλιος θα χωρέσει όλες τις φιλοδοξίες μας-

Το μυστικό που σου ‘πα μην το μαρτυρήσεις ούτε σε κανένανε να προδοθείς!