Γυρνώ σπίτι…

Ανοίγουν τα λουκέτα και η σιδερόφραχτη ζέστα πλημμυρίζει το τοπίο με την ακρίβειά της·

Στην λίμνη πλατσουρίζουν οι πάπιες, βαριεστημένες θεές ενός ακριβοδίκαιου καλοκαιριού·

Ο χρόνος τελειώνει· η λιακάδα είναι ανάγνωση στα κλεφτά

Ενός πόθου που ρίχνει τις ματιές του

Στην πλατφόρμα της μέρας·

Δυναμική των ηλιαχτίδων να δώσουνε χρώμα

Φευγαλέας ροπής στο μεσημέρι

Που καρπώνεται του κότσυφα την λαλιά και της δεκοχτούρας την ανέμελη ώρα-

Οι πικροδάφνες γεμίζουν σκόνη και αέρα

Τα πνευμόνια τους·

Γυρνώ εξουθενωμένος απ’ την κάψα σπίτι και τσαλαβουτώ σε μια δροσιά ποιήματος που κρύβει όρη και βουνού εξουσία..