...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

30 Σεπτεμβρίου 2013

Τρύπιο συμπέρασμα που μπάζει



Τρύπιο συμπέρασμα που μπάζει  
και εποχή των ακραίων ιδεών    και των δολοφόνων·
Θέατρο παραλόγου, ουρανός αναποφάσιστος
Άκοπα νύχια
Γρατζουνούν την μέρα στα τρυφερά της οπίσθια
Στο ρολόι γκρέμισε τοίχους η στιγμή
Ζωγράφισες επάνω στην απώλεια- δεν σ’ έχω ανάγκη,
είμαι σκληρός
Και τρέφομαι με άπεπτη ματαιοδοξία·
Η άθλησή μου είναι εμένα οι τρόποι μου,
οι δίκοποι τρόποι μου που κεντούν
την ησυχία παντού·
Ακουμπώ το κεφάλι επάνω σε προσκέφαλα ερωτηματικά,
τι να το κάνω το φεγγάρι;
Η θλίψη με αποδεκατίζει- μα αντιστέκομαι·
Πονάει το αίμα μου, άκου περίεργο! Πονάει το αίμα μου·
Από τελεία σε τελεία ένα τσαμπουκαλεμένο νόημα
Που σφαδάζει·
Πώς φτώχυναν οι άτιμες οι κοσμοθεωρίες
Και σκούριασαν επάνω στην πολιτική σκηνή
Αποδομώντας κάθε λάμψη που είχαν;
Διαβάζω τους ανθρώπους· πώς να μάθεις τι αντιπροσωπεύει κανείς;
Κατέληξαν σύμφωνα τα κάποτε λουστραρισμένα φωνήεντά τους.
Γράφω γιατί με πλήρωσαν οι αγωνίες με χρυσάφι σκέψης. Και κρατώ
Ένα μυστικό που όταν θα ταφώ μαζί του θα το μαρτυρήσω
μόνο σε μια αδέσποτη ανεμώνα
Που κλαίει έξω απ' τις πόρτες του παράδεισου..


2 σχόλια:

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Λόγια με ηθικό ανάστημα και περηφάνεια! Εθνική...
Έτσι όπως είναι η ακριβής έννοια της λέξης. Κι όχι όπως την κατάντησαν.

Τα σέβη μου Στρατή!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Σε όλα συμφωνώ Μαρία μου..
ακόμα και τις λέξεις η εποχή μας κι εμείς τις ··καταντήσαμε·· κάπως..
άσχημο αλήθεια πολύ αυτό..
να έχεις μια καλή μέρα!
Καλό μήνα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου