Ποιά αποθηρίωση μου έλεγες βρε δάσκαλε;

Δαντέλα φως το δειλινό και η Αττική πλουραλισμού πνευμόνι

που ανασαίνει πιο λαχανιασμένα από ποτέ.

Αλλοδαπών εκδηλώσεις, θρησκείες που σκοντάφτουν στην μεταθανάτια δόξα, λεφτά

που σε όλους πια λείπουν. Ακαδημαϊκές

φανφάρες για το τι διαπίστωσαν οι μεγαλόσχημοι μετά

από τόσων χρόνων τα status – κορύφωση

της αδικίας και οι ανοησίες που πια περισσεύουν. Στον αιώνα

που κρέμεται όπως μια γκιλοτίνα αποφασισμένη να σκοτώσει

θηρίο ο άνθρωπος και φοβερές οι βουλές του. Ποιά αποθηρίωση

μου έλεγες βρε δάσκαλε, ποιόν είδες

που ομόρφυνε η ψυχή του και δεν ντρέπεσαι

που λίγο του μοιάζεις;

Τι μου έμαθες να παίζω με φωτιές και να καώ απόνα σπίρτο που το άναψα για να φωτίσω

λίγο τα αισθήματα και με καψάλισε τον καψερό;..