Ανιχνεύοντας
πεδία
και
πάντα μυστικά- όπως
να
κυβερνάς μία τριήρη
που
που
αναμφίβολα
πια δεν υπάρχει·
αλλά και
τι υπάρχει άραγε; το
νερό
που
σβήνει την γη και την κάνει
κατεστημένο
που απορροφά
όλες τις
δεξιότητες; - ή
η
μοναξιά σου
μελαγχολικά
φιλοσοφική
σαν ένα
αγκάθι που αγκυλώνει
την
κνήμη σου ενώ ανάμεσα
από το
μονοπάτι πας
του
βουνού της σκέψης τον δρόμο.
Βγάζει
ένα είδωλο στρεβλό η ταγμένη κατακερματισμένη φωνή σου·
ο καθρέφτης
γεμίζει τελείες ατελέσφορες·
μια
αντωνυμία που ξέρω πεθαίνει από φιλαυτία και πληθωρική εγωπάθεια-
έτσι που
όλοι μας αγαπάμε να διάγουμε ασύνετο βίο..
Ψήγματα
ενός χρυσού κανόνα ψάχνω που να ανασταίνει τις Ιδέες που θα προσηλυτιστώ-
τεκμήρια
ενός ονείρου που θα απορροφήσει όλη την θλίψη του καιρού μας-
με την
ποίηση πήγα παντού – και πού αλήθεια δεν πήγα;-
ξεκάνοντας
τις κακεντρέχειες και του αιώνα τον χειμώνα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου