το φεγγάρι

Φορτώνουν το φεγγάρι πάνω στο παλιό κάρο και το μεταφέρουν

πίσω απ’ τα βουνά,

Εκεί που η νύχτα είναι πιο άγρια και ακούγονται,

που ουρλιάζουν, αγρίμια.

Το φεγγάρι νίβει το πρόσωπό του στα νερά του ποταμού και τραβά

κατά τον ουρανό.

Στα πρώτα σκαλοπάτια κλαίει η έρμη η μάνα του.

Τόσο σκλαβωμένο πρόσωπο και ούτε μια καρδιά να αισθανθεί

την παντοτινή του θυσία.

Ένα ασήμι απλώνεται ολόγυρα. Και ένα συννεφάκι

Τελαλίζει το νυν το αεί.

Ζωγραφίζω την σκηνή που ο έρωτας βρίσκει την κοπελιά με λυμένα μαλλιά της

και του παλικαριού η όψη μοιάζει

τον Χριστό       όταν εκείνος λυτρωμένος από όλα,

αναλήφθη’..