Πόλεις..

Από το Αίγιο ως την Ακράτα

Μία ανάσα είναι ο δρόμος. Κι η Ήλιδα

Γρατζουνισμένη από τον ήλιο σαν

Οι βραγιές της να έρχονται απ’ την προϊστορία,

Αφήνει ένα σύννεφο επάνω της να παίζει

Κινδύνους και πρωτοβρόχια.

Η Τρίπολη βοά μες το οροπέδιο και η Καλαμάτα

Τα πόδια της απλώνει μες την θάλασσα γυμνή 
σαν μια κοπέλα που ερωτεύτηκε τον γελαστό αφρό. Η Σπάρτη

Κερνάει τον Ευρώτα της λακωνικά τριαντάφυλλα, η Πάτρα

Βυζαίνει φως από τα λαγαρά βουνά που την νανούρισαν

Κάτω απόναν μεθυσμένο ουρανό. Η Κόρινθος

Πλατύφυλλη κι έως τους αμπελώνες

Κερνάει από αμφορείς που γέμισαν με ιστορία. Το Λέχαιο

Δείχνει το αρχαίο λιμάνι του και το Άργος

Κοιτά που η δυναστεία η βασιλική περάτωσε. Οι Μυκήνες

Ζητούν του Αγαμέμνονα την πόρπη

Την χρυσή και τον πορφυρό κραυγαλέο χιτώνα

Εκείνου που όλα να του ανήκουνε θέλησε. Η Επίδαυρος

Αφήνει στα ψηλά της σκαλοπάτια

Του θεάτρου ν’ αντηχεί ένα χορικό από μιας τραγωδίας 
το μαράζι. Η Μεσσηνία

Πολεμά με την εύφορη γη της το κλάμα 
της τώρα πατρίδας. Η Τριφυλία

Όρθια μες τον εγωισμό που της πρέπει

Μισοκοιμάται αφήνοντας ν’ ακούγεται η κάψα της 
έως του Σεπτέμβρη την αγρύπνια..