Άλλη είναι εμένα η ανάσα μου

Δίπλα στο πορτατίφ η στοίβα τα χαρτιά που περιμένουνε

δικαίωση και τα μολύβια

Που καλοξυρισμένοι στρατιώτες θέλουν να σημάνει η ώρα ενός

πολέμου- αλλά στα βουνά

Άλλη είναι εμένα η ανάσα μου- όπως κυνηγώ

Έναν τραχύ κρύο αέρα κι από το λαχάνιασμα

Κάθομαι μια στιγμή στην πέτρα να εξομολογηθώ

στην ανεμώνα

Σαν όπως στο καψαλινό κάστρο στην Ικαριά

από ψηλά είδα να αχνοφαίνονται στο βάθος

Χώρες ακριανές και του παππού μου ένιωσα την μακρινή ματιά

να με κοιτάζει

Σαν θέλεις πες από την γη εγώ από τον ουρανό το λέω

Και κάπνιζε σαν τότε που μου μάθαινε με τον σουγιά 
ένα μπόλι να χαράζω

πάνω στην ντελικάτη νεραντζιά..