Να με φοβάστε οι ήσυχοι!

Να με φοβάστε οι ήσυχοι! Ξεπηδώ

Από την πλευρά του εαυτού σας την σκοτεινή

Ποτισμένος αίμα ενστίκτου.

Φτάνει πια η ρίμα που υμνεί τα νυχτολούλουδα

Η ερωτική νότα των φλύαρων νερών

Το φιλί που δεν έχει αντίκρισμα.

Κρατώ μια δωρική ρομφαία και σπουδαία γίνονται όλα.

Σαν ένα έντομο τσιμπώ που εκνευρίζει.

Αφήνω το σημάδι μου βελόνα που κεντάει το δέρμα

Επάνω στο κορμάκι σας και-

Θεέ και Κύριε! - εγώ 
είμαι αυτός που δεν έχει ταυτότητα

αλλά είμαι εκείνος

που είσαστε όλοι..