...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

14 Σεπτεμβρίου 2013

στο Ίλιον




Καλαίσθητα πεταρίζουν μικρά πεταλουδάκια
μες το φως της αυγής.
στο Ίλιον
που, από τον ύπνο,
ανάνηψε-
τώρα
μια θαμπάδα από αραιή συννεφιά στολίζει
την πόλη με μελαγχολίας την μουσική
και τα λεωφορεία περνούν
αδιάκοπα
τερματίζοντας
κάπου στο σύνορο του βιοπορισμού μας.
Βιαστικές κυρίες που ο χρόνος στέκεται
κάτω από τα βλέφαρά τους, κορίτσια
που από την καρδιά τους αναβλύζει
ένα ατέρμονο ροκ
κατηφορίζουνε προς την πλατεία-
εκεί που το ποίημα μου ψάχνει
την ιθαγένειά του
και ταυτότητα αυτών που είπα και αυτών
που δεν ξέρω πώς να τα πω...







2 σχόλια:

Paty Carvajal είπε...

tu poesía tiene identidad propia y pertenece al universo, porque el don del poeta es un regalo de Dios. Tu has sabido eso y lo regalas cada día en cada poesía que creas y en cada obra que al mundo muestras.
Ser poeta es una bendición.

Besos desde mi rincón!!!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Kι αυτά που δεν είπες, είναι όμορφα ειπωμένα. Με πολλά νοήματα και όμορφες εικόνες το ποίημά σου Στρατή.

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου