Ζήτω του χορού που σε ήπια σαν ένα μεθυστικό κρασί

Ζήτω του χορού που σε ήπια σαν ένα μεθυστικό κρασί – ζήτω του!

Τσάκισα τα αισθήματά μου, κάηκα

Ο δόλιος..

Τελεία δεν είχε ο λόγος μου- κι όμως

Ήμουν βουβός. Τα χέρια μου

Δεν ήταν χέρια    και σε άγγιζα

Μην έχοντας αφή     αλλά σαν μια αγαλματένια

Πεταλούδα πετούσα

ως της ηδονής τα βασίλεια

Τα ύψιστα όπου

η κάθε ανάσα

είναι θεά

Και εύρωστη θάλασσα

Της, του κορμιού που ριγά, επαφής.