Φρόνιμα και πριν ξημερώσει

Φρόνιμα και πριν ξημερώσει μια κάλμα νανουρίζει ακόμη τα σκοτεινά προάστια.

Μια κουκουβάγια που είδα καθισμένη στην ταράτσα του παλιού σχολείου με κοιτά

με τα μεγάλα μάτια της λες και της είπα κάτι άξιο απορίας.

Μαζεύω τα πράγματα μου, φεύγω.

Κουρασμένος απ’ όλα και απ’ την νύχτα που έρχομαι που δεν μου χάρισε ούτε μία μπουκιά
από τον άρτο του ύπνου της.

Η μέρα ελπίζω να μου δείξει πώς να γράφω μια μουσική
που να αξίζει τον χορό όλων των αγαπημένων πραγμάτων.