Ένα αεράκι βακχικό

Κάτι ακούγεται μες το μεσημέρι που δεν είναι φωνή αλλά η ανάμνηση ενός πουλιού που πεθαίνει.

Λόγια ρουφούν το νόημα και κουλουριάζονται με το παρόν σαν ένα φίδι τεμπέλικο.

Έξω από τον εγνωσμένο χρόνο φυλλάτουν τόπο δικό τους οι μνήμες.

Ένα αεράκι βακχικό δημιουργεί εστίες επαναστάσεων που αναβιώνουν του Διόνυσου τα πανηγύρια.

Εοί και ευάν!

Και σίγουρη αρχή του μύθου όταν τίποτε άλλο δεν με πείθει στην ζωή..