Ένα φως
σχηματίζει την δίνη του έξω από τον δρόμο που ορθώνονται οι πολυκατοικίες.
Μες το
βαθύ σκοτάδι όλα είναι παγωμένα
Και
στεγνά. Οι θόρυβοι
Σώπασαν
και μόνο του αέρα ο διασκελισμός
Επάνω
από τα δέντρα ακούγεται και το λαχάνιασμα
Της
νυχτερίδας.
Τα
ρολόγια σταμάτησαν. Ο χρόνος είναι μια άδεια φυλακή
Που
περιμένει τον ονειροπόλο κρατούμενο.
Η γραφή
μου τσαλακώνεται και τρίζει
σαν ένα
σκαρί που υπερφορτώθηκε και δεν αντέχει πια
Το βάρος του και την υπομονή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου