Δεν συμμαζεύεται ο παλιάτσος της πατρίδας μου

Δεν συμμαζεύεται ο παλιάτσος της πατρίδας μου

Με κυνηγά ρέστα να πάρει

Α να αρπάξω μια μαγκούρα και να τον χτυπώ

Ίσαμε που να γίνει τούμπανο πρησμένος..

Ας σταματήσουν να συνωμοτούν οι απαξίες εναντίον
των ιδέων που υιοθέτησα

Οι ναύλοι των νοημάτων αφήνουν στερημένο τον εαυτό μου από αίμα

Εξαιρετικά δραπέτευσα

Από μένα απ’ όλα

Με δυο λέξεις τι θα απομείνει από το συνονθύλευμα των στιγμών

Έτσι που ο καιρός αδιάλειπτα μας εκβιάζει;

Ο τραπεζίτης διψάει άγουρη αποταμίευση

Ο καρπός του λαού είναι μόχθος

γλυκύς

Και η εποχή χρειάζεται πολιτικό νεκροθάφτη

Εδώ που φτάσαμε ας ακουστούν καμπάνες

Κι ας αφυπνίσει κάτι το μυαλό..