Την ιστορία την μπάλωσα

Στον ρου των γεγονότων κι όπως η φορά της υδρογείου αφήνει ένα θειάφι γαλαξιακό

εγωισμού απόρροιας και παρανάλωμα

σημαδεμένη η τράπουλα και παίζουμε όλοι με το ζόρι του καιρού

θρησκεύοντας απελπισμένα σαν σε καταφύγιο μέσα στον χιονιά

τοπία της ψυχολογίας ανεστραμμένα,

ιάσιμα μονάχα αν οσφρανθείς

το Δίκαιο και το υπηρετήσεις

διασαλεύεται η τάξις-

ωιμέ

πού πάμε; παντοτινά ανέστιοι και ανεδαφικοί ως περαιτέρω;

Την ιστορία την μπάλωσα

με μια ραφή που μοιάζει του ρακένδυτου η επινόηση

Ιλαρά φώτα έψαξα και μου ήρθαν φοβερά νέτα σκοτάδια

Χιμά η ουτοπία μου να με κατασπαράξει

Πένητας είμαι που συνδράμει με τον οβολό του ο Θεός..