Προάστιο μέσα στην συννεφιά

Προάστιο μέσα στην συννεφιά, δρόμοι απ’ την βροχή γυαλισμένοι

Φώτα ασθενικά και παρακεί,

στο πάρκο,

η νεολαία διασκεδάζει μηρυκάζοντας

το κομματικό της κομπόδεμα.

Όλα γρανάζι του ιδίου καθεστώτος. Πού η διαφορά, όταν

Καρπώνονται άλλοι το φαΐ και άλλοι τρέχουνε και δεν σχολάνε

Από αυτό το μεροκάματο που φτώχυνε; Τι λέω

Δεν έχει πια σημασία-

ο παπαγάλος μου καταλαβαίνει (ειλικρινά!)

Η ποίηση είναι χωράφι που για να καρπίσει πρέπει

να σταθείς δίπλα στα στάχυα της προσήλωσης, ν’ απαρνηθείς

Του εαυτού σου την μικρότητα

Και ό,τι σημειώνω απόψε είναι ενός φεγγαριού το φως

Που κοιμάται επάνω από των πολυκατοικιών τις στέγες..