Για όλα που πασχίζω, ματώνω..

Από κάτι ρολόγια που κλέβουν δευτερόλεπτα και τα βυθίζουν

Μες τις τσέπες των λουλουδιών, μαθαίνω

Να αμφισβητώ την ονειροπόληση και να φτάνω

Ως την αναδιάταξη των σχέσεων που κινδύνεψαν-

      Πικρό μυστικό που επιφυλάσσει ο χορηγηθείς μας παράδεισος!

      Ζεύει τα πάντα στο θρησκευτικό αμόνι του·

      Οδεύουν οι αλήθειες που αγαπώ προς ένα ύψος δυσθεώρητο·

      Για όλα που πασχίζω, ματώνω..

Όταν περάσουν τα χρόνια η ματιά εστιάζει στο φως των θαυμάτων·

Στην καθομιλουμένη αυτό κι αν μεταφράζεται σε αστερόσκονη!

Τι χίμαιρες σιτίστηκα για να μπλεχτώ στην περιπέτεια της γραφής!

Ο ίδιος είμαι που άλλαξα κι όμως παρέμεινα ίδιος..

              Να λοιπόν των ρολογιών η φοβερή όψη η αδέκαστη-

Το παιδί που ήμουν μεγάλωσε και έγινε όπως κραυγή ποιητικής αναμπουμπούλας-

              Να λοιπόν που απ’ το ποίημα η φυλακή μια μέρα θα καταλυθεί

              Και θα γίνουν οι λέξεις μας

              Έναστρος καθαρός ουρανός!