Πέθανε όπως η γη θέλει-

Πέθανε όπως η γη θέλει-

κανένα μυστήριο

δεν φτάνει στην κορύφωση-

όλα διαλευκαίνονται και μένουν

με το αγαλματένιο τους συμπέρασμα,

που το κοιτώ και το κοιτάς και σ’ όλα μας

τα βλέμματα εδράζεται μια δελεαστική απουσία.

Αν φύγω, αν πεθάνω φέτος δεν με νοιάζει-

αποκρυπτογράφησα τις λεμονιές

και τον χρυσόμαλλο μπερμπάντη αέρα. Θέλω

να μείνει μόνο η μιλιά μου

μετέωρη πάνω από της νύχτας

την φυλακή, θέλω

να μείνει και να κατοικεί το τολμηρό του σπιτιού μου μπαλκόνι

που τόσα βιβλία επάνω του διάβασα κι έφτασα

από το ένα φεγγάρι στο άλλο σου κι από

την μία ιδέα στην άλλη, την λαχταριστή, εκείνη

που αφήνει στον νου σου την κόλλα της απαλοιφής

των γεγονότων- ώσπου

να μην είσαι τίποτα άλλο από ένα ρημαγμένο μηδέν

που καταπίνει αριθμούς που ήρθανε

να του παρασταθούνε..