Συρράπτονται οι ρίζες
Των δέντρων και κάτω
από την γη
Δημιουργείται η εξόδιος ακολουθία
Προς το αέναο φως-
Μαΐστρος ή πουνέντες σπρώχνει
κατά της θαλάσσης τα μέρη
Ζώα και φυτά και την σύνοψη
των κρυφών κοινοτήτων
Του θυμικού και της φωτιάς.
Λάμπουν
Κρησάρες του φωτός επάνω στα στιλπνά κλαδιά και τα
φυλλώματα
Κρούονται αγγελοδειγμένα-
στο ύψος
Της πραγματικής Αρετής.
Οι ρίζες ωστόσο απλώνουν απλώνουν και
επί ρήμασι
Της αχράντου Δημιουργίας κάτι
Αποφέρει στο ταμείο των συγκινήσεων ο αιολικός που
αγαπάω γιαλός.
Μεσημέρι αβρό σαν χίμαιρα πραγματοποιημένη..
Η κοσμοθεωρία μου εκάμφθη- αλλά δεν
Το κουράγιο μου!
Εν τες όρεσι καταφεύγων ζητώντας
Μια ακριβή Ιδέα που να σπάει το τσόφλι
μόνη της
και να μου δίνει
Έναυσμα κατά το μοναχικό που πάντα θα προσβλέπω
οπωροφόρο Αγαθό..
οπωροφόρο Αγαθό..
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Με την πρώτη ανάγνωση μαγεύομαι απ' τους ήχους των λέξεων σου.
Με τη δεύτερη, αφήνομαι στις συναισθηματικές μεταπτώσεις.
Στο τέλος, συνειδητοποιώ τις μικρές αλήθειες που κρύβονται μέσα τους.
Να'σαι καλά!
Παρα την έκταση του
διαβάζεται με μιαν ανάσα
φιλί
Ποτέ δεν κάμπτεται το κουράγιο του αληθινού δημιουργού! Και τέτοιος είσαι συ Στρατή!
Ο ποιητικός σου κήπος καρποφορεί την κάθε εποχή προσφέροντας γενναιόδωρα χυμούς και αρώματα!
Εύχομαι ένα φθινόπωρο γεμάτο χρώμα και οσμές ποίησης!
Να περηφανευτώ λοιπόν ότι έκρουσα γλυκά τις χορδές και σε άγγιξα.
Και αν κι ο νους λειτούργησε κάπου- όλα καλά.
Να είσαι καλά Μαρία μου και καλό βράδυ!
Ευχαριστώ που δεν με ξεχνάς!
Είναι γιατί πάντα επιδιώκω ένα λαχάνιασμα που να μην το μπορούν οι πολλοί
Ελένη μου..
Καλό βράδυ!
Ας πάμε στο φθινόπωρο Μελίνα μου με ΑΠΌΦΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ.
Ξέρω ότι θα περπατάμε πάντα δίπλα στα τανκς.
Ο καθείς και τα όπλα του, είπε-
Να θυμάσαι!
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου