Ομορφούλα μου

Στα ορεινά είναι η ζωή, στα ορεινά..

Εκεί που ο αέρας

είναι λεπτός και ζωτικός

σαν πολυδύναμη μουσική.

Ομορφούλα μου,

η ζωή βραχνή εξουσία
κανονίζει να πονάμε

εντάσσει κι εσένα κι εμένα

στις πυκνές της ταξιαρχίες-

Όλο το κενό της

μέσα μας

επαναλαμβάνεται.

Ομορφούλα μου,

ιδρώνει το φύλλο της καρυδιάς στέλνοντας

τον αέρα πιο πέρα-

τον αέρα που σκλαβώνει

ωραία τα στήθια σου.

Μετά το μεσημέρι,

η βροχή δροσίζει την πόλη κι η κάθε σταγόνα

εξαχνώνεται

κάτω απ’ τα φουστάνια των κοριτσιών
σαν ατμός

της μηχανής του Πόθου.

Ομορφούλα μου,

βήμα βήμα,

απόφαση την απόφαση,

το λυρικό παράπονο που έχεις

φτάνει στ’ αυτιά μου και καταγράφεται

σαν νεόκοπη συλλαβή

από το μάρμαρο που ενέχει

μιας σταματημένης κίνησης
το κίνητρο

και που,

να το νιώσω,

θέλει το καθετί επάνω μου
να το βροντοφωνάξει..

Ομορφούλα μου,

σε κοιτώ μες τα μάτια

κι αναστατώνονται οι κόσμοι μου-

καταρρέουν
άρδην οι αριθμοί,

βαθαίνει κι άλλο ο νοηματικός  ουρανός

πίσω από αυτά που λέμε

είναι μια εικασία στερεώματος,

ένα φως ονείρου,

μια ανυπόταχτη

ισορροπία

πάνω στην επανάσταση των τολμηρών-

είναι μια σιγουριά να σου αγγίζω κάποτε το χέρι

και να γίνομαι εκείνος που να σε διεκδικήσει θέλει

από όλες τις αρσενικές ορδές

που θέλουν το φορτίο τη καρδιάς σου..

Ομορφούλα μου!

                                                        Κοζάνη 28.8.2013