Δέσποινα των βλεμμάτων

Λεπτά μελαχρινή και έως των πελμάτων την όψη, Καλλίγραμμη και φιλντισένια, με τις ρώγες της να πυρπολούν τον τόπο,όπως κείνες του σταφυλιού που το ωρίμασε ο Αυγουστος, Μπαίνει σιγά σιγά στην θάλασσα και το νερό αναγγαλιάζει, πίνοντας Το κορμί της μέχρι τελευταία γουλιά- Δέσποινα των βλεμμάτων, Δέσποινα του αιθέρα Θερμή όπως υπόσχεση, τιτάνια Κι ανταποδοτική όπως το χάδι, Δέσποινα Των χειλιών που είναι να φιληθούν, κόρη Μελένια,- αντανακλά Την οικουμένη σαν μια υποψία στα μάτια της και γράφει Πέρ’ απ’ τις λέξεις μου Ποίημα γλυκό κινίνο που κοιμίζει τις αισθήσεις μου Μες την λιγωτική του φωτιά..