Η Ποίηση..

Κλουβάκι με το καναρίνι μου: Τοσοδούλι, μελωδικό μου απόκτημα- Και πρωθύλη ιερή του Αναξίμανδρου: Σαν ένας κονιορτός από μικρές νότες που αν ενωθούν Θα σχηματίσουν ωραία ορχήστρα! Τι είναι η Ποίηση επιτέλους άλλο από φωτιά Ακαθόριστη που ποτέ της δεν σβήνει Και δρασκελάει την πραγματικότητα Υπερβαίνοντας; Αμάλγαμα ζωντανό από προθέσεις κι αυταπάτες Ομογενές κι απεριόριστο Πηδώντας από συνειρμό σε συνειρμό Απειροστό φωνήεν μες το λεξιλόγιο του Θεού.. Και τι σχηματίζει το ύψος της; Όχι το χρώμα Της σκέψης ή ο τρόπος Της καρδιάς- μα Μια ενιαία φύση ενός μεγαλιώδικου πολέμου Να κατακτηθεί η πρωτεραία Ουσία.. Δεν βλέπω και βλέπω... Δεν ακούω και όλα τα γρικώ... Χορεύω πάνω στο αλωνάκι των αισθήσεων Όταν με μαγεύει το Χάος Κι υιοθετώ περήφανη στάση που αγαπά η μοναξιά μου... 11.8.2013