Μισά φεγγάρια

Μισά φεγγάρια, δρόμοι λουστραρισμένοι απ’ τα λάστιχα των αυτοκινήτων, θόρυβοι Της πόλης. Τα προάστεια καταπίνουν την ανάγκη της και ένα αεράκι στρωτό κλέβει τις συνοφρυωμένες γυναίκες να τις ταξιδέψει ως την θερμή φαντασία. Βιτρίνες φανταχτερές, φωταψίες, προβολείς επί προβολέων. Ο αιώνας που όλα τ’ αλλάζει δεν μπορεί Να μην ρημάξει το πλάνο της πιο ευτυχισμένης ζωής. Εμφύλιοι πόλεμοι και οπλικές αυταπάτες. Κατάπαυση του πυρός μόνο την ώρα των ονείρων. Παιδιά ματωμένα, παράπλευρες απώλειες, σου λέει ο μεγάλος Στρατηγός. Υδροκέφαλοι αξιωματικοί που δεν διστάζουν σε τίποτα- εξυπηρετούν Το σύστημα που τους εξυπηρετεί. Δολάρια, ευρώ, χρηματιστήρια που ζώνουν Την οικουμένη με το λυσσαλέο τους θράσσος. Πότε οι μάζες θ’ αποκτήσουνε συνείδηση της λάμψης τους; Πότε θα επικυρώσουν την αγάπη στον δίκαιο ήλιο; Τα ποιήματα θα μαζευτούν σε μια γωνιά και θα χτυπούνε παλαμάκια Τελαλίζοντας τόσο που έγινε πράξη η Αλήθεια..