Πώς αγιογραφείς στον τρούλο τ’ ουρανού
και πώς
Με ένα βαρκάκι καρυδότσουφλο γυρίζεις
Θάλασσες πλατιές και ελπιδοφόρο ορίζοντα;
Τα ρήματα σε τυράννησαν, τα ρήματα·
Θράφηκες με πυρπολημένα ουσιαστικά- κι όταν
Της θλίψης ένιωσες την τσούχτρα
Κοφτερή νύχτα που σε κατάπιε και έμεινε
Από εσένα μια φωνή και ένα σούρσιμο
του μαχαιριού επάνω στο ακόνι
Αρχές Αυγούστου και της αυτοκρατορίας
των πουλιών τίποτα πια δεν ήταν
Να ομιλεί κελαηδιστά κι ωραία..
Τα πήρε όλα η σιωπή… Αλλά αρκεί
Που δυο ερωτευμένοι στάθηκαν πλάι στο κύμα
Και σμίξαν το φιλί και την καρδιά τους-
Πριν γίνει φεγγαριού η γέμιση των πόθων
μου εκπληρώτρια..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου