Γυναίκα…

Το καλοκαίρι καρφώνει την φωνή των τζιτζικιών πάνω στα πεύκα

εκείνα τα πεύκα που ακουμπώντας σε με πλάτη πάνω

στον κορμό τους μια μέρα θα σου κλέψω φιλιά

θα μιλήσω τόσο απλές λεξούλες που θα είμαι

αντιληπτός κι από το πιο μικρό πουλί

και προπαντός θα είμαι πάθος απ' το πάθος σου

γυναίκα από φωτιά που σχίζεις κάθε φαντασία

γυναίκα ύδωρ που δεν ξεδιψά κανένας πόθος

γυναίκα έξαλλη λαίλαπα ή χίμαιρα

που τρυγώ τα συμβατικά λόγια σου για να φτάσω

στο αεί της ελπιδοφόρας ψυχής σου.

Σκαλοπάτι που ανεβαίνω ψηλότερα στον ερωτικό ουρανό!

Ακούω πώς ακούω τα λόγια σου!

Είσαι γυμνή πληγή που δεν θέλω να κλείσει…

Και όταν μέσα στα χέρια μου θα σε κρατώ

ζήσε εντός μου σαν μια ωκεάνια θάλασσα..