Συνθέτω ένα γλαφυρό τίποτα από τα απομεινάρια της νύχτας
Σε κανέναν δεν ανήκει ο ονομαστός ουρανός.
Γράφω ένα βιβλίο ένδοξης αποτυχίας.
Αν τραφώ με την ματαιοδοξία μου,
ο χρόνος θα με αγκαλιάσει σαν μια κλασική περίπτωση διεφθαρμένου.
Προσδοκώ όμως ένα φως επουράνιο- όχι κατ’ ανάγκη
θεΐκό, ένα φως που γέρνει
μες το ηλιοβασίλεμα
και τονίζει την καρδιά μου
αναπαυμένη.
Ο ποιητής που αγαπώ
είναι ένας κύνας που αλυχτά πικραίνοντας
την ζωή που του απόμεινε..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου