...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

4 Φεβρουαρίου 2012

ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ.




Η μέρα αράδιασε τα ψωριασμένα γατιά της γύρω από τους τόπους των σκουπιδιών
ψάχνοντας τρόπο
μιας άλλης επαιτείας να επιβιώσουν.

Δύο αλλοδαποί νομίζανε ότι ίδια θρησκεύουμε
και ανεβήκανε την σκάλα του ορόφου μουρμουρίζοντας
κάτι ακαταλαβίστικα λόγια.

Ένας κοκκινολαίμης γλύκαινε την μέρα με την σπάταλη φωνή του.
Μικρός θεός των ταπεινών!.

Οι νεραντζιές μιλούσαν πάλι με τα πικρά τους παιδιά.
Το φως τρυπούσε την καρδιά τους και τα γυαλιστερά
καταπράσινα φύλλα.

Γράφανε από απόσταση του τοξοβόλου τις ριπές τους βιαστικά τα χελιδόνια.

Καθώς ένας ήλιος ανέβαινε αξίζοντας
πιο πολύ κι από ποίημα!

                                                                      17.5.2008

2 σχόλια:

Salomé Guadalupe Ingelmo είπε...

A veces es benevolente a luz cuando impone su ausencia. No todos los ojos están preparados para ser iluminados. Abrazos.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Salomé Guadalupe Ingelmo

un sol subió demasiado lejos del poema axizontaspio!
Acabamos de escuchar el pensamiento positivo es la religión en la tierra.
Me encanta la encantadora que España.
abrazos.

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου