Οι δύο που είμαι: Ο ένας
αξιώνει σιωπές να τον περιστοιχίζουνε·
Έχει λόγια
μόνο με τα πουλιά·
Θέλει θεού αγρύπνια στην υπομονή του·
Δεν ξέρει να υποκρίνεται, είναι κρουνός
που οι λέξεις του αναβλύζουν-
Και μες την γούρνα του λευκού χαρτιού
εγγράφει ύμνους που ένας άγγελος υπαγορεύει.
Ο άλλος
κοσμικός σκύλος
γαυγίζει ολόγυρα. Να φοβερίσει μόνον.
Καταβάθος φτωχός. Ανοίγει την πόρτα και βγαίνει
συνέχεια μέσα σ’ ένα όνειρο. Σχεδόν εξηγεί
την παρουσία του με μια ελπίδα μόνο.
Κι οι δυο μέσα μου ακριβαίνουν
την απόφαση να πεις σ’ ένα λουλούδι μυστικά
κι οι άνθρωποι να μην αλήθεια σε καταλαβαίνουν!
18.5.2008
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Δυο διαφορετικοί μα πάντα ένας ...
Αυτό που υπαγορεύει η ψυχή ..
Προσπαθείς να είσαι αυστηρός στα γύρω μας..μα κατά βάθος η ευαισθησία σου τα περιβάλει με στοργή και αγάπη ..Ισως τελικά να είναι διδαχή όλο τούτο....
Καλή μέρα Ποιητή
Καλή Κυριακή εύχομαι!!
Δέσποινα
ενώνονται οι αντίρροπες δυνάμεις και συνθέτουν το ποιητικό ουράνιο τόξο που στολίζει ωραία τον νοηματικό ουρανό..
Αυστηρός είναι μόνο ο χειμώνας...
Κατά βάθος όλη μου η σοφία είναι μια σκέψη προστατευτική για την κάθε των πραγμάτων αθώα υπόσταση..
Καλή Κυριακή!
Δημοσίευση σχολίου