Στην εκκλησία των ήχων και πλησιάζοντας με ψυχή, ώ ψυχή!
Από τα φυλλοβόλα δέντρα πεσμένα τα αισθήματα
παρασύρονται όπου ο άνεμος θέλει
Αλλά κράτα μες την καρδιά μου αυτό το πρωτόγονο
σφρίγος
δικαίωσε το ένστιχτο, φάε
το φρούτο των μυστικών που σου χαρίζει η μέρα.
Μουσική η σιωπή σου, η ομιλία σου μουσική.
Συνωμοτείς να με ξεκάνεις μες σ' αυτήν την πανδαισία των χρωμάτων που δεν ξέρω
αν είμαι εγώ ή κάποιος άλλος ο θνήσκων τώρα θεός..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου