Τώρα έχει φως-
Πρωινό, απογεματινό, εξαίσιο.
Δεν βρίσκεις τα λόγια που ήθελες να πεις ότι χαίρεσαι
Που ανθίζουν γύρω σου όλα, που στέκονται
Στην θέση τους, εκεί, που η ιστορία τα παίρνει
Κι απ' τις καταγραφές της μόνο ένα συναίσθημα σωστά δεν αποδίδεται και χάνει
Σε χρώμα, σε ένταση, σε παλμό.
Συσκέπτεσαι μ' εσένα και δεν καταφέρνεις
Ούτε ο εαυτός σου να είσαι- ξανά
Όπως ομοθυμαδόν τα παιδιά παίζοντας κάνουν γιουρούσι
μες το μεσημέρι σου
Και βρίσκουν σε τελείως ανυπεράσπιστο και δίχως
Θέληση να κρατήσεις αυτό το οχυρό της σιωπής αιώνια
δικό σου..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Λιγες οι φορες που μπορω να σχολιασω τα γραπτα σου με λεξεις.
Σε διαβαζω σιωπηλα, προσπαθωντας να κατανοησω τις πτυχες του νου και της ψυχης σου, του θεου και δαιμονα σου, του πολεμου και της ειρηνης του ειναι σου....
Και συνεχιζω το διαβασμα.
Καλο σου βραδυ Στρατη!
Καλό σου βράδυ αοράτη!
τα ίδια πασχίζω να ανακαλύψω κι εγώ..
Δημοσίευση σχολίου