Εύγευστα εδέσματα που αφήνουν
θάλασσα να διαχέεται
παντού,
σαν να ναυαγούν με ελπίδες
να χαθούν μες την κοίλη πιατέλα
με τα ανθάκια και το πορσελάνινο σώμα της
Κι όπως το γλάσο πιο κει
πάνω στο γλύκισμα
Τρέμει να γίνει σαν πηχτό νερό.
Ωραία που και το καρπούζι έφτασε στον ουρανίσκο!
Έντεκα η ώρα το πρωί κι ανάβουνε οι μουσικές εμφύλιων πουλιών
Ο ήλιος καίει
Η μέρα είναι σοφή και αιώνια
Όπως να κόπηκε απ' το κοτσάνι ενός αρχαίου δέντρου
Και έμεινε εκεί που θα ξοδέψει ο ίσκιος σου την παρουσία του μετά.
Σε είδα, με είδες-
η ζωή ήταν ένας συλλογισμός από στυφό δαμάσκηνο
Που σού 'δωσε να το γευτείς ο άγουρος ωραίος χρόνος
Και ήπιες απ' τις μουσικές όλο το μέλι που άρμοζε
Όταν ο πόνος θα σκηνοθετούσε την ανάγκη
Να παραμείνεις στα συμβαίνοντα βουβός..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου