Ήτανε ο εαυτός της αυτός που έμοιαζε να συντηρεί μ' ένα δάκρυ τον έρωτα
Η καρδιά της πάντα θα έκαιγε.
Άκουγε την πόλη που από μακριά η βοή της είναι μία συντυχία
Αγωνιώδικων ζωών.
Κι αυτό το θέατρο που στήθηκε για να μπορεί κανείς να φτάσει αξιοπρεπής ως τον θάνατο
Ήταν ένα εξαίσιο ταξίδι που επινοήθηκε από έναν αρχαίο
Θεό για να φτάσουμε κάποτε σε μια δίκαιη ανυπαρξία..
12.6.2010
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Το Βραβειο της Υπαρξης αποδίδεται με το ΦΙΛΙ στο στόμα του Θανατου...
Αν δικαίωσες το Ποιημα της Ζωης σου
ίσως σου χαριστει η γευση της...Αθανασίας!!!
ματια μου........
Κάκια
στην σκληρή εποχή μας κανείς δεν δικαιώνει το ποιημα της ζωής του
μένουμε όλοι μετέωροι μες τον ουρανό των επιθυμιών μας
και βαραίνει πάνω μας η θλίψη κι ο χρόνος..
Δημοσίευση σχολίου