ΑΝ..

Αν ζούσα με την θεσπισμένη μου αυτοβούλως

Ακτημοσύνη, ωραία ανέμελος κι αν είχα

Απεμπολήσει όλο το βάρος που θα μου 'διναν επτά ζευγάρια κάλτσες
για ισάριθμα παπούτσια και μια μηχανή που τρέχει

Σχεδόν όπως ο άνεμος- αν

κατάφερνα μια μέρα να χαθώ

Μες τον ορίζοντα που δεν μου ανήκει

Ούτε και τον απόκτησε ποτέ κανένας - αν

Μετέφερα τα θλιβερά υπόλοιπά μου

Των ανθρωπίνων μου αναγκών μες το ελπιδοφόρο μέλλον

Κι αν είχα ένα όνειρο αείζωο που αξίζει

Όσο αυτά που δεν απόκτησα ποτέ μου- αν

Η αριθμητική μου ήτανε απλή: ένα

Φτωχό σπιτάκι ίσα

Για να χωρά τις λέξεις μου και τον αγώνα

Να μείνω έτσι ηθικός- αν

Δεν ήξερα ούτε μια συλλαβή της θλίψης, μόνο

Αποσχημάτιζα με την επιμονή μου το ευτελές-αν

Ζόριζα όσο να σπάσουν τα σχοινιά μου

Και λευτερώνονταν του πόθου το καράβι, ώσπου

Να γείρω βράδυ που ωραία μιλά ένα λειψό φεγγάρι

Πλάι σε μια κοπέλα ένθεη

Θα είχα όλη την ποίηση σπουδάσει

Απ' την μεριά που πάντα ήθελα: του Απλού..