Η φωνή των ανθρώπων είναι μετάξι.

Μέσα στον χρόνο που ποτέ δεν ορίζω

αντηχεί το γόνιμο δευτερόλεπτο

Που κρεμά τα δέντρα από την μασχάλη τους πάνω

Στο σκοινί του ορίζοντα.

Μια γριά ξεκλειδώνει τον άνεμο

Που αγρίμι τρέχει να φτάσει ο δόλιος παντού.

Η φωνή των ανθρώπων είναι μετάξι.

Η φωνή της νύχτας είναι μετάξι.

Τόσα άστρα συναθροισμένα που δεν μπορεί

Κανείς να δει πως σπουδάζονται

Τα μυστικά τους.

Ο ζωδιακός κύκλος έχει ένα ειδικό βάρος Διδύμων.

Καβαλικεύω επιδέξια την σιωπή και καλπάζω στα σύννεφα.

Η θάλασσα κάτω είναι από ζωντανή παραμυθία.

Ο Ιούνιος φέρει στο όπλο του ξιφολόγχη.

Είμαι φυλακισμένος νάνος- γίγαντας..

                                                       12.6.2010