Πού πάω νοσταλγώντας μια παλίμψηστη αρετή;

Μπορεί οι σημασίες μου να μην έχουν πια σημασία
και να απέδρασα από ένα όνειρο που κανείς δεν ξεχνάει

                  Τόσος κόπος να βρεθώ δέσμιος των χρωμάτων και της μουσικής

Θέλοντας αυτό το ευ που λαγαρό και δύσκολο πάντα σου δίνεται

αν αφεθείς να σε αλώσουν οι αθωότητες κι οι μνήμες.

             Μιλώ για μια ψυχή που πόθησε τον εαυτό της

Λουλουδιών λάμψεις και οσμές βασανιστικού καθαρτηρίου

Των χειμώνων η γειτονιά κατοικείται μόνο από θαρραλέους κι ημίθεους

Πού πάω νοσταλγώντας μια παλίμψηστη αρετή;
Ποιός είμαι που είναι ο μέσα μου άλλος;